Donald Duck recensie

Ik ben echt superfan van Donald Duck. Al sinds ik kan lezen lees ik de Donald Duck! Ik lees eigenlijk niets anders meer, behalve op school, daar moet je ook gewone boeken lezen.

Ik ben begonnen met de tijdschriften die kreeg ik van mijn neefjes als die uit waren. Helaas hebben zij hun abonnement opgezegd. Van mijn zakgeld koop ik nu geregeld een pocket en mijn vader heeft een collega die aan mij denkt door elke keer een tas met tien pockets uit te lenen. Als de tien pockets uit zijn krijgen we weer een nieuwe tas.
Helaas zijn we nu aan de laatste tas begonnen en is haar voorraad uitgeput.

Ik heb ook al een speciale ingebonden 12-delige serie via het Algemeen Dagblad besteld en gelezen. Als ik even geen nieuwe voorraad heb begin ik gewoon opnieuw met lezen en ik koop dan ook wel eens wat. Op een rommelmarkt heb ik een hele jaargang van 1977 gekocht, winterboeken en grote stripboeken.

Mensen zeggen wel eens dat het niet zo goed is voor kinderen om stripboeken te lezen en dat ze beter een gewoon boek kunnen lezen; ik ben het daar niet mee eens! De Donald Duck is zelfs leerzaam, je leert bijvoorbeeld dat gondelen in Italië romantisch is en wat er voor mensen wonen in het Andesgebergte. Ook worden er leuke woordgrapjes gemaakt, een componist wordt bijvoorbeeld Saaikovski genoemd in plaats van Tsjaikovski.

De verhaaltjes zijn grappig en leuk en knap bedacht. En zelfs mijn vader en moeder zijn enthousiast. Omdat ik zelf ook zo enthousiast ben, heeft mijn moeder Donald Duck en de neefjes op de muur geschilderd. Op school heb ik ook een spreekbeurt over Donald Duck gehouden in de hoop dat andere kinderen net zo enthousiast zullen worden. Ik hoop dat deze recensie daar ook mee helpt.