Libelle recensie

Ik ben geen abonnee, maar lees de Libelle met regelmaat. Veel onderwerpen spreken me aan: recepten, artikelen over opvoeding, modereportages, interviews. Toch geef ik de Libelle geen voldoende, en dat heeft te maken met het hoge gehalte wereldvreemde columnisten in dit blad.

Neem Wieke. Zij is wellicht een vrouw met een brede maatschappelijke interesse, haar leven is echter toch niet echt representatief voor een gewone Nederlandse vrouw. Haar talloze verhuizingen, verbouwingen en plotselinge uitstapjes naar verre oorden worden achteloos beschreven. Haar slordigheid is ronduit irritant, maar haar schat van een echtgenoot (met goede baan) praat alles goed.Haar zoons vindt ze misschien zelf vertederend wanneer ze overal hun bagage en bezittingen achter laten, maar op mij als gewone ziel komt het nogal gemakzuchtig over. Weten deze eeuwse studenten niet dat dingen ook geld kosten? Een nieuw paspoort aanvragen kost heus wat!

En dan Tineke met haar huisje in Frankrijk, Mirjam die zonder veel moeite een droombaan scoort en Juul die door niets te doen geld als water verdient. Ik heb het maar niet over Anne Wil: zij bestaat weliswaar niet echt, het zou toch realistischer geweest zijn wanneer zij een fractie van haar gedachten besteed had aan het feit dat het verlezen van haar baan ook inkomensverlies betekent.

Anne Wil heeft nooit geldproblemen, haar man/vriend (zou er wel gedacht zijn aan een samenlevingscontract of is dat ook te aards?) is bodemloos rijk, net als de echtgenoten van Wieke en Juul overigens.

Ik heb hier al eens een brief over geschreven naar Libelle en kreeg toen het flauwe antwoord dat ik de Libelle immers niet hoefde te lezen. Ja, dat weet ik ook wel. Overigens waait er sinds kort een nieuwe wind door Libelle: Geert (van Anne Wil) heeft opeens onbekende problemen en Arthur (van Juul) spreekt opeens geen Nederlands meer (vreemd, in eerdere columns was hiervan nooit sprake!) en blijkt verre van volmaakt nu Juul ziek is. Ik wacht nu op overspel van Frank (van Wieke), dat door de columniste vast ook hilarisch (kijk ons toch eens lekker gek doen!) beschreven zal worden. Pas dan en niet eerder krjgt de Libelle van mij een voldoende.